Małżeństwo w prawie kanonicznym nie jest jedynie formalnym związkiem dwojga ludzi, ale wspólnotą życia, opartą na określonych obowiązkach. W kontekście procesów o stwierdzenie nieważności małżeństwa w wielu sprawach szczególne znaczenie ma kwestia, czy jedno z małżonków faktycznie nie podjęło istotnych obowiązków małżeńskich z powodu zaburzenia psychicznego (kan. 1095 n. 3 Kodeksu Prawa Kanonicznego). W niniejszym artykule przedstawiam kluczowe zobowiązania, jakie wynikają z przepisów, zarówno wobec współmałżonka, jak i względem dobra potomstwa.
Na wstępie warto zaznaczyć, że w Kodeksie Prawa Kanonicznego nie ma katalogu istotnych obowiązków małżeńskich. Co prawda można je wyinterpretować z przepisów, jednakże ich konkretyzacja jest efektem orzecznictwa sądów kościelnych, a także nauki prawa kanonicznego.
Mając na uwadze powyższe, można tutaj wskazać na:
Jak zatem widać, istotnych obowiązków małżeńskich jest naprawdę sporo. Podkreślę jeszcze raz, że wskazane powyżej kwestie odnoszą się do relacji pomiędzy małżonkami.
Istotne obowiązki małżeńskie dotyczą również dzieci. Rodzicielstwo bowiem łączy się z koniecznością zapewnienia potomstwu optymalnych warunków rozwoju i wychowania.
W kontekście powyższego wskazać należy:
Małżonkowie powinni być więc otwarci na przyjęcie potomstwa oraz gotowi do zapewnienia swoim dzieciom odpowiednich warunków rozwoju.
Niepodjęcie istotnych obowiązków małżeńskich może stanowić przesłankę do stwierdzenia nieważności małżeństwa. Sąd biskupi, analizując taki przypadek, bada m.in. istnienie zaburzeń psychicznych. Mogą one bowiem uniemożliwić jednej ze stron realizację podstawowych zobowiązań wynikających z zawarcia związku. Ocenie podlega zarówno relacja między małżonkami, jak i ich stosunek do potomstwa.
Wypełnianie istotnych obowiązków małżeńskich stanowi fundament prawidłowo funkcjonującego związku i rodziny. Ich zaniedbywanie może jednak wynikać z przyczyn natury psychicznej. Te z kolei mogą skutkować nieważnością małżeństwa, o której orzeka sąd biskupi.