Zaginięcie dziecka i porwanie rodzicielskie. Zdjęcie ilustracyjne: Pixabay

Co jakiś czas dowiadujemy się z mediów o zaginięciu dziecka. Niektóre z tych przypadków to w rzeczywistości porwania rodzicielskie. W moim kolejnym artykule przyjrzymy się tym dwóm kwestiom.

Jak rozumieć zaginięcie dziecka?

Definicję zaginięcia dziecka można znaleźć w  Zarządzeniu nr 48 Komendanta Głównego Policji z dnia 28 czerwca 2018 r. w sprawie prowadzenia przez Policję poszukiwania osoby zaginionej oraz postępowania w przypadku ujawnienia osoby o nieustalonej tożsamości lub znalezienia nieznanych zwłok oraz szczątków ludzkich. W myśl tego aktu zaginięciem dziecka jest zdarzenie, które uniemożliwia ustalenie miejsca pobytu osoby zaginionej i zapewnienie ochrony jej życia, zdrowia lub wolności, wymagające jej odnalezienia albo udzielenia pomocy.

Zgłoszenie zaginięcia dziecka

Wiele osób uważa, iż zgłosić zaginięcie dziecka można dopiero po upływie 24 lub 48 godzin. W rzeczywistości nie jest to prawdą. Zaginięcie należy bowiem zgłosić najszybciej jak to możliwe, aby bezzwłocznie rozpocząć poszukiwania. Najlepiej zrobić to w najbliższej jednostce Policji.

Child Alert

Child Alert to specjalny system, który umożliwia szybkie przekazywanie informacji o zaginięciu dziecka za pośrednictwem mediów. Opiera się on na skoordynowanym działaniu służb – głównie Policji – oraz mediów – w szczególności stacji telewizyjnych i radiowych oraz portali internetowych.

Warto jednak zwrócić uwagę na jedną podstawową rzecz. Otóż prawny opiekun zaginionego dziecka musi wyrazić zgodę na udostępnianie jego wizerunku. W przeciwnym razie uruchomienie systemu Child Alert nie będzie możliwe.

Child Alert działa przez 12 godzin. W wyjątkowych sytuacjach istnieje możliwość jego ponownego ogłoszenia z komunikatem o zmodyfikowanej treści.

System ten działa obecnie w następujących państwach: w Belgii, w Bułgarii, na Cyprze, w Czechach, we Francji, w Grecji, w Hiszpanii, w Holandii, w Irlandii, w Niemczech, w Polsce, w Portugalii, w Rumunii, na Słowacji i we Włoszech, a ponadto w Stanach Zjednoczonych, w Kanadzie i w Meksyku.

Czym jest porwanie rodzicielskie?

Odpowiadając na powyższe pytanie, powinniśmy sięgnąć do Zarządzenia Nr 124 Komendanta Głównego Policji. Mianowicie możemy tam przeczytać, że o porwaniu rodzicielskim można mówić w sytuacji, w której jedno z rodziców lub opiekunów posiadających pełną władzę rodzicielską bez woli i wiedzy drugiego z nich pod pretekstem krótkotrwałego pobytu wywozi lub zatrzymuje dziecko na stałe, pozbawiając tym samym drugiego rodzica lub opiekuna posiadającego pełną władzę rodzicielską możliwości utrzymywania kontaktu z dzieckiem w przysługującym mu zgodnie z prawem zakresie.

Do porwań rodzicielskich dochodzi najczęściej w następujących przypadkach:

  • brak porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka bądź jego opiekunami;
  • intencja zemsty na drugim rodzicu po rozstaniu;
  • strach przed pozbawieniem władzy rodzicielskiej.

Konsekwencje porwania rodzicielskiego

Porwanie rodzicielskie przede wszystkim może spowodować poważne konsekwencje w psychice dziecka. Dla tak młodego człowieka działanie porywającego rodzica może bowiem być całkowicie niezrozumiałe. Każde dziecko potrzebuje przecież stabilizacji i poczucia bezpieczeństwa.

Nierzadko porwanie rodzicielskie wiąże się ze stosowaniem przemocy wobec dziecka. Może mieć ona wymiar nie tylko fizyczny, ale i psychiczny. Rodzic porywający często próbuje wmówić dziecku, że drugi rodzic go już nie kocha, że mu na nim nie zależy.

Jeśli zaś chodzi o skutki prawne porwania rodzicielskiego, należy tutaj zwrócić uwagę na jedną rzecz. Mianowicie jeśli rodzic, który się go dopuścił, został wcześniej pozbawiony władzy rodzicielskiej bądź została mu ona ograniczona albo zawieszona, wówczas możemy mieć do czynienia z uprowadzeniem rodzicielskim. To z kolei stanowi przestępstwo na gruncie prawa karnego (art. 211 Kodeksu karnego). Zgodnie z tym przepisem kto, wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru, uprowadza lub zatrzymuje małoletniego poniżej lat 15 albo osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Nawet w obliczu wielkiego konfliktu pomiędzy rodzicami warto próbować szukać porozumienia. Porwanie rodzicielskie jest natomiast czynem nagannym z moralnego punktu widzenia, który może wyrządzić wiele szkód w psychice dziecka. Kochający rodzic z całą pewnością nie zdecydowałby się na takie rozwiązanie.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *